آفتاب يزد- نجمه حمزه نيا: بدن ما در نواحي مختلف و به دلايل مختلف دچار آسيب مي‌شود. گاهي اين آسيب‌ها از ابتدا با بروز علائمي از جمله درد نمايان شده و گاهي بعد از گذشت زمان و به تدريج علائم آنها در بدن ظهور پيدا مي‌كند. ناحيه نشمين گاه و لگن به دليل استفاده مكرر و همچنين نشستن‌هاي طولاني، متحمل فشار شده و مي‌تواند به مرور زمان دچار آسيب‌هاي مختلفي شود كه يكي از اين آسيب‌ها به عصب سياتيك و فشردگي و گير افتادن آن در زير عضله پيريفورميس مربوط شده و با دردها و ناراحتي‌هاي مختلفي همراه است كه به آن سندرم پيريفورميس گفته مي‌شود. اين بيماري مي‌تواند كيفيت زندگي افراد را به صورت جدي كاهش دهد لذا با توجه به اهميت موضوع آفتاب يزد در اينباره با دكترمهران مرادي، جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات و دكترسيروس مومن زاده، فوق تخصص دردشناسي و طب درد گفتگو كرده است. دكتر مرادي در اين باره مي‌گويد: عضله پيريفورميس، يك ساختار مسطح مشابه نوار است كه در نزديكي بالاي مفصل ران در باسن واقع شده است. اين عضله در حركت قسمت‌هاي پاييني بدن نقش مهمي دارد و به طور گسترده‌اي در ورزش‌هايي مانند دوچرخه سواري و دويدن استفاده مي‌شود.
وي بيان كرد: عضله پيريفورميس عصب سياتيك، عصب اصلي طولاني‌اي است كه تا پايين پشت پا كشيده مي‌شود را در بر مي‌گيرد. عصب سياتيك به شاخه‌هاي عصبي كوچك‌تري در پا تقسيم مي‌شود و عضلات همسترينگ و تمام ماهيچه‌هاي زير زانو را عصب‌رساني مي‌كند.همچنين اين عصب در پا احساس را ايجاد مي‌كند. فشرده شدن عصب مي‌تواند از اسپاسم عضله پيريفورميس يا از يك ساختار آناتوميك عضلاني رخ دهد.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اظهار كرد: سندرم پيريفورميس با درد، سوزن سوزن شدن، بي‌حسي وضعف پا و قسمت‌هاي پاييني پا مشخص مي‌شود وتقريبا حدود شش درصد از موارد كمردرد و سياتيك كه در يك معاينه عمومي مشاهده مي‌شود ممكن است ناشي از سندرم پيريفورميس باشد. وي مطرح كرد: به طور كلي سندرم پيريفورميس يك آسيب عصبي است. در حاليكه دوچرخه سواران و ديگر ورزشكاران حرفه‌اي معمولاً با سندرم پيريفورميس آشنا هستند، اين وضعيت همچنين مي‌تواند بر افراد غير ورزشكار نيز تاثير بگذارد و معمولا قابل درمان است. اگر چه بيشتر موارد سياتيك نتيجه سندرم پيريفورميس نيستند، اما درمان طولاني مدت بستگي به يك تشخيص جامع و دقيق دارد.
دكتر مرادي متذكر شد: اگر مدتي است از درد باسن و دردهايي كه پاها را نيز در بر مي‌گيرند رنج مي‌بريد ممكن است مبتلا به سندرم پيريفورميس باشيد. در اين حالت بهترين راه مراجعه زود هنگام به پزشك متبحر و تشخيص و پيگيري به موقع بيماري است. اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات توضيح داد: تنش و سفتي در عضله پيريفورميس مي‌تواند موجب اسپاسم عضله شود. همانند ساير تنش‌هاي عضلاني در ساير نقاط بدن، علل نيز متفاوت هستند.
وي ادامه داد: علل احتمالي تنش و سفتي در عضله پيريفورميس عبارتند از وارد شدن آسيب مانند سقوط، ضربه به ناحيه‌اي از بدن، استفاده بيش از حد مانند استفاده زياد در هنگام دويدن‌هاي زياد، ورزش بيش از حد و يا كشش بيش از حد، تغيير در شيوه زندگي آرام و انجام تمرينات ورزشي بيشتر،از بين رفتن عضلات باسن و تنش عضلاني و اضافه وزن به دليل حاملگي.
بيشتر بخوانيد: نوار عصب گردن | نوار عصب و عضله گردن
دكتر مرادي تصريح كرد: دو علت اصلي وجود دارد كه مي‌تواند موجب بروز سندرم پيريفورميس در افراد گردد. اولين علامت و نشانه برجسته سندرم پيريفورميس، درد كمر است. اين درد ناشي از استفاده بيش از حد از عضله پيريفورميس است و اين استفاده بيش از حد موجب آسيب رسيدن به عضله، و سفت شدن آن مي‌شود. اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ابراز كرد: با سفت‌تر شدن عضله پيريفورميس، عصب سياتيك تحت فشار قرار مي‌گيرد. اين عصب زير عضله پيريفورميس قرار مي‌گيرد. فشار باعث تحريك عصب سياتيك مي‌شود. اين تحريك باعث بروز درد شديد در قسمت پشتي پا مي‌شود.
وي افزود: اين درد مي‌تواند حتي تا ساق پاي شما نيز پايين بيايد. اين علامت دومي است كه شما مي‌توانيد سندرم پيريفورميس را از روي آن تشخيص دهيد.به همين دليل است كه گاهي اوقات به نظر مي‌رسد دچار بيرون زدگي ديسك كمر شده‌ايد و گاهي اوقات حتي اين درد به قسمت پشتي شما كشيده شده و باعث بروز كمر درد مي‌شود. دكتر مرادي عنوان كرد: سندرم پيريفورميس توانايي شما را براي پياده روي، نشستن براي مدت زمان طولاني و خم شدن به سمت پايين براي برداشتن وسيله‌اي، كاهش مي‌دهد.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات تشريح كرد: فاكتورهاي مختلفي وجود دارند كه ممكن است موجب شوند افراد احتمال بيشتري براي ابتلا به سندرم پيريفورميس داشته باشند. برخي مطالعات نشان مي‌دهند كه سندرم پيريفورميس در زنان به نسبت يك به شش رايج است، كه به نظر مي‌رسد به علت تفاوت‌هاي آناتوميكي باشد.وي ادامه داد:تفاوت‌هاي آناتوميكي در موقعيت عصب سياتيك در ارتباط با عضله پيريفورميس ممكن است منجر به بروز سندرم پيريفورميس شود. در بعضي از افراد، عصب سياتيك از طريق عضله پيريفورميس عبور مي‌كند، به عنوان مثال، اين امر احتمال فشرده شدن عصب سياتيك را افزايش مي‌دهد.دكتر مرادي بيان كرد: نشستن طولاني مدت ممكن است منجر به فشرده شدن مستقيم عصب سياتيك شود بنابراين، سندرم پيريفورميس گاهي اوقات به عنوان “سندرم فت والت” يا “والت سياتيك” نامگذاري شده است زيرا در افرادي كه به طور مداوم روي كيف پول (والت) خود در سطح سخت نشسته‌اند، رخ مي‌دهد.
> تشخيص سندرم پيريفورميس تا حدودي امري بحث انگيز است
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اذعان داشت: تشخيص سندرم پيريفورميس تا حدودي امري بحث انگيز است زيرا پزشكان متذكر شده‌اند كه اين بيماري ممكن است درست تشخيص داده نشود و اين امر عمدتاً به دليل كمبود آزمون‌هاي معتبر علمي است.وي اشاره كرد: بسياري ازپزشكان براساس علائم به تنهايي سندروم پيريفورميس را تشخيص مي‌دهند. فقط دو آزمايش كه در دسترس هستند مي‌توانند شواهد قابل توجهي براي حمايت از استفاده خود داشته باشند. اين آزمون‌ها عبارتند از نوروگرافي رزونانس مغناطيسي و آزمون فير. دكتر مرادي توضيح داد: سندرم پيريفورميس مي‌تواند موجب بروز درد شديد شود و ممكن است فرد را از انجام كارهاي عادي روزانه خود باز دارد. با اين حال، شما مجبور نيستيد درد و يا علائم ديگري را به عنوان يك جنبه غير قابل تغيير در زندگي خود بپذيريد.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اظهار كرد: روش‌هاي مختلفي براي كاهش درد و درمان اين بيماري وجود دارد كه مي‌توانند موثر واقع شوند. اين روش‌ها عبارتند از عمل جراحي، دارودرماني، درمان فيزيكي، درمان تزريقي، كشش و تمرين و الكتروتراپي و غيره است. وي متذكر شد:براي بعضي از بيماران مبتلا به اغلب انجام عمل جراحي عضله پيريفورميس توصيه مي‌شود و گزارش شده كه اين عمل در كاهش علائم موثر است. برداشتن فشار از طريق عمل جراحي با استفاده از يك روش محدود جداسازي عضلاني با نتايج خوب يا عالي در 80 درصد از بيماران مورد استفاده قرار مي‌گيرد. دكتر مرادي افزود: هنگامي كه درمان غير جراحي جواب نداده است، بيماران سندرم پيريفورميس ممكن است واجد شرايط مداخله درماني باشند كه شامل برداشتن فشار از روي عصب سياتيك در باسن است. اين روش اغلب مي‌تواند به عنوان يك روش سرپايي (بدون نياز به بستري شدن) و با كمك يك آندوسكوپ انجام شود. در حالت مناسب، عمل جراحي مي‌تواند در كاهش سندرم پيريفورميس بسيار موثر باشد.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات مطرح كرد: اغلب داروهاي ضد التهاب مي‌توانند اثرات سندرم پيريفورميس را كاهش دهند. تزريق موضعي داروهاي كاهش‌دهنده درد نيز ممكن است به ميزان قابل توجهي ناراحتي را كه بيمار به مدت شش ماه تجربه مي‌كند، كاهش دهد و در طول اين مدت ممكن است بتوان سندرم پيريفورميس را از طريق ساير روش‌ها درمان كرد.
وي مي‌گويد: با هدايت بدن از طريق تمرينات تخصصي و انجام ماساژ درماني، پزشكان متخصص طب فيزيكي گاهي اوقات مي‌توانند عضله پيريفورميس را به محل مناسب خود هدايت كنند و در عين حال تورم و درد را كاهش دهند. ديگر روش‌هاي فيزيوتراپي، مانند درمان‌هاي گرمايشي و خنك كننده، همچنين مي‌توانند نتايج مثبتي براي بيماران مبتلا به سندرم پيريفورميس به دنبال داشته باشند.
دكتر مرادي اظهار كرد: درمان تزريقي سندرم پيريفورميس ممكن است زماني انجام شود كه درمان‌هاي محافظه كارانه مانند درمان فيزيوتراپي نتيجه مثبتي به همراه نداشته باشند.تزريق بوتاكس و كورتون مي‌تواند در تسكين درد اين بيماري موثر باشد ولي با اين حال، مشخص شده است كه اين نوع تزريق ممكن است فقط يك اثر كوتاه مدت داشته باشد.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات مطرح كرد: تعدادي از ورزش‌ها و تمرينات كششي مي‌توانند عضله پيريفورميس را تقويت كنند. انجام اين تمرين‌ها و كشش‌ها ممكن است به كاهش شدت اسپاسم عضلاني و تسكين عضلات سفت شده كمك كند.وي تصريح كرد: پزشك ممكن است جهت درمان سندرم پيريفورميس پيشنهاد كند كه تحريك الكتريكي (الكتروتراپي) باسن را انجام دهيد، كه هر دو مي‌توانند باعث كاهش اسپاسم عضلاني مرتبط با سندرم پيريفورميس و كاهش تجربه درد شوند.
دكتر مرادي افزود: دو گزينه رايج براي الكتروتراپي عبارتند از واحد تحريك عصبي الكتريكي از طريق پوست (TENS) و تحريك كننده‌هاي جريان اينترفرنشيال (IFC). تفاوت بين اين دو گزينه اين است كه يك محرك IFC عميق‌تر از يك واحد TENS در پوست نفوذ مي‌كند كه اين مزيت باعث بروز ناراحتي كمتر در سطح معيني از تحريك مي‌شود.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات بيان كرد: هيچ درمان واحدي براي همه كارآمد نيست، اما ماساژ درماني يك درمان شناخته شده براي سندرم پيريفورميس است كه ممكن است در از بين بردن علائم شما تا حد زيادي كمك كند. وي اضافه كرد: ماساژ درماني داراي حداقل دو مزيت كليدي در ارتباط با سندرم پيريفورميس است كه عبارتند از اينكه يك ماساژ عضله پيريفورميس شما را شل مي‌كند، كه اين امر مي‌تواند باعث جلوگيري از اسپاسم و كاهش فشار روي عصب سياتيك شما شود و ديگر اينكه ماساژ باعث آزاد شدن اندورفين‌هاي مبارزه‌كننده با درد مي‌شود، كه مي‌تواند درد ناشي از سندرم پيريفورميس را كاهش دهد.دكتر مرادي افزود: پزشك شما احتمالاً ماساژ درماني عصبي-عضلاني را براي درمان سندرم پيريفورميس پيشنهاد مي‌كند كه شامل مقادير متناوب فشار متمركز بر عضله پيريفورميس است. اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات هشدار داد: حتي اگر سندرم پيريفورميس درمان شود، مهم است كه از احتمال بروز مجدد اين سندرم با انجام تمرينات ورزشي در ميزان مناسب و دوري از شرايطي كه موجب ايجاد مشكل در عضله پيريفورميس مي‌شوند، جلوگيري نماييد. نشستن يا دراز كشيدن براي مدت زمان طولاني و همچنين بلند كردن اجسام سنگين به صورت نامناسب ممكن است سبب بدتر شدن يا عود سندرم پيريفورميس شوند.
وي خاطرنشان كرد: در صورت عدم درمان مناسب، سندرم پيريفورميس ممكن است تا چندين ماه طول بكشد. با اين حال، اگر تمريناتي مناسب را انجام دهيد، اين سندرم فقط چهار هفته طول خواهد كشيد ولي در بعضي موارد شديد، حتي با وجود انجام تمرينات مناسب، سندرم ممكن است چند ماه طول بكشد ومعمولاً به اين دليل است كه سندرم پيريفورميس نتيجه بروز مشكلي ديگر و بزرگتر است. در اين موارد، قبل از اينكه بتوانيد سندرم پيريفورميس را درمان كنيد، بايد مشكل اصلي را حل كنيد. دكتر مرادي توضيح داد: پيش آگهي سندرم پيريفورميس متفاوت است و اغلب به زماني كه تشخيص داده مي‌شود، بستگي دارد. از آنجايي كه سندرم پيريفورميس يك بيماري است كه اغلب ناديده گرفته مي‌شود و يا اشتباه تشخيص داده مي‌شود، تاخير در تشخيص امري عادي و معمول است. اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اظهار كرد: به طور كلي، در افرادي كه اين سندرم در مراحل اوليه در آنها تشخيص داده شده است، پيش آگهي بهتري دارند و به درمان
محافظه كارانه پاسخ مثبت مي‌دهند. در افرادي كه سندرم در آنها به موقع تشخيص داده نمي‌شود، ممكن است سندرم مزمن پيريفورميس ايجاد شود كه درمان آن چالش برانگيز‌تر خواهد بود.
وي بيان كرد: تمرين‌هايي كه به تسكين درد ناشي از سندرم پيريفورميس كمك مي‌كنند همچنين مي‌توانند خطر ابتلاي مجدد به درد پيريفورميس را كاهش دهند.به علت حركات تكراري، بسياري از افراد به سندرم پيريفورميس مبتلا مي‌شوند. استفاده از يك تكنيك خوب مي‌تواند از آسيب رساندن اين حركات تكراري به پيريفورميس جلوگيري كند.
اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اضافه كرد: خريداري و استفاده از كفش‌هاي راحت و فيت، بسيار مهم است. فرد بايد اطمينان حاصل كند كه با اين كفش‌ها به درستي حركت مي‌كند و نبايد به دليل پاي او فشرده شود يا از راه‌هاي ديگر آسيب ببيند. كفش‌هاي نامناسب مي‌توانند وضعيت و شكل را تضعيف كنند.وي ادامه داد: روش‌هاي ديگر براي پيشگيري از ابتلا به سندرم پيريفورميس عبارتند از گرم كردن قبل از هر تمرين،اجتناب از انجام ورزش‌هايي كه باعث درد مي‌شوند،درمان هرگونه صدمه در اسرع وقت،اجتناب از ورزش با استفاده از عضلات آسيب ديده تا زماني كه آنها بهبود يابند،تمرين يك وضعيت بدني خوب دكتر مرادي عنوان كرد:آنچه همراه با سندرم پيريفورميس اتفاق مي‌افتد اين است كه بدن يك خانم باردار شروع به ترشح هورمون “ريلاكسين” كه باعث افزايش كشش لگن و به طور بالقوه ايجاد فضايي در مفصل ساكرو ايلياك مي‌شود، مي‌كند. اين جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفت: گرچه وقوع سندرم پيريفورميس به علت عوامل فيزيولوژيكي و مشكلات قرارگيري بدن / بيومكانيك در دوران بارداري به آساني از بين نمي‌رود، اما ماساژ درماني مي‌تواند به عنوان يك اقدام پيشگيرانه و براي از بين بردن علائم در هنگام تشديد اين سندرم استفاده شود.
>دو نوع سندرم پيريفورميس وجود دارد
در ادامه نيز دكتر مومن زاده دراين‌باره خاطرنشان كرد: سندرم پيريفورميس يك اختلال عصبي غير عادي است كه زماني اتفاق مي‌افتد كه عضله پيريفورميس عصب سياتيك را فشرده مي‌كند.
وي ابراز داشت: عضله پيريفورميس يك عضله مسطح نوار مانند است كه در باسن و در نزديكي بالاي مفصل لگن قرار دارد. اين عضله در حركت پايين بدن مهم است، زيرا مفصل لگن مستحكم كرده و بالا نگه مي‌دارد و ران را براي جدا شدن از بدن مي‌چرخاند. اين عضله به شما اين امكان را مي‌دهد كه راه برويد، وزن خود را از روي يك پا به پاي ديگر بي‌اندازيد و تعادل خود را حفظ كنيد. همچنين در ورزش‌هايي كه شامل بلند كردن و چرخاندن ران است، به طور خلاصه، تقريبا در هر حركت باسن و پاها استفاده مي‌شود.
اين فوق تخصص دردشناسي و طب درد افزود: عصب سياتيك يك عصب ضخيم و بلند در بدن است. اين عصب از كنار يا از داخل عضله پريفورميس عبور مي‌كند، تا پايين پشت پا مي‌رود و در نهايت به اعصاب كوچكتر در انتهاي پا ختم مي‌شود. فشرده شدن عصب مي‌تواند در اثر اسپاسم عضله پيريفورميس اتفاق بيفتد. وي بيان كرد:سندرم پريفورميس وضعيتي است كه در آن عضله پيريفورميس، واقع در ناحيه باسن، دچار اسپاسم مي‌شود و سبب درد در ناحيه باسن مي‌گردد. عضله پريفورميس همچنين مي‌تواند عصب سياتيك مجاور را تحريك كند و باعث درد، بي‌حسي و سوزن سوزن شدن در طول پشت پا و داخل پا شود (مشابه با درد سياتيك). دكتر مومن زاده هشدار داد:اگر دچار گرفتگي و درد در ناحيه باسن هستيد ممكن است به سندرم پيريفورميس مبتلا شده باشيد. بنابراين لازم است سريعا به پزشك متخصص درد شناس مراجعه نموده و پيش از تشديد درد و گرفتگي براي درمان آن اقدام نماييد.
اين فوق تخصص دردشناسي و طب درد تشريح كرد: علت اصلي سندروم پيريفورميس اين است كه عصب سياتيك توسط عضله پيريفورميس در باسن گير مي‌افتد كه مي‌تواند تنها در يك طرف بدن يا در هر دو طرف رخ دهد. بسياري از افراد مبتلا به سندرم پيريفورميس، دچار اختلالات فيزيكي در عضلات اطراف عصب سياتيك مي‌شوند كه اغلب به علت استفاده بيش از حد از عضله يا آسيب‌هاي قبلي مي‌باشد.
وي بيان كرد:دو نوع سندرم پيريفورميس وجود دارد كه عبارتند از اوليه (ناشي از تغييرات آناتوميك، مانند شكاف عضله يا عصب) و ثانويه
(ناشي از علت ناگهاني، از جمله تروما). تحقيقات نشان مي‌دهند كه موارد ثانويه سندرم پيريفورميس بسيار رايج‌تر هستند، در ميان بيماران مبتلا به سندرم پيريفورميس، كمتر از 15 درصد موارد علل اوليه دارند.دكتر مومن زاده تصريح كرد: به دلايل مختلف افراد به سندرم پيريفورميس دچار مي‌شوند، گاهي اوقات به علت كشش يا استفاده بيش از حد از عضلات نزديكي لگن يا باسن در طول كار يا ورزش، تجربه تروما و يا آسيب به پايين بدن و يا تجربه التهاب زياد و گسترده در بدن كه موجب تشديد ضعف عضلات مي‌شود. اين فوق تخصص دردشناسي و طب درد تشريح كرد: اغلب بيماران مبتلا به سندر م پيريفورميس گرفتگي شديد در باسن و درد شبيه سياتيك تا پشت ران، ساق و پا را توصيف مي‌كنند. وي افزود: علائم معمول سندرم پيريفورميس نيز ممكن است شامل درد خفيف در باسن،درد انتشاري تا پشت ران، ساق و پا (سياتيك)، درد هنگام بالا رفتن از پله يا شيب‌ها،افزايش درد پس از نشستن طولاني مدت و كاهش محدوده حركتي مفصل ران است. دكتر مومن زاده مطرح كرد: علائم سندرم پيريفورميس اغلب پس از نشستن طولاني مدت، راه رفتن و يا دويدن، بدتر مي‌شوند و پس از دراز كشيدن به پشت ممكن است بهتر شود. اين
فوق تخصص دردشناسي و طب درد ادامه داد:علائم سندرم پيريفورميس شامل درد در در ناحيه باسن، استخوان خارجي و مفصل ران است كه به ناحيه پشت ران و گاهي پشت ساق پا نيز منتشر مي‌شود بيمار حس سوزن سوزن شدن و سوزش در اين نواحي ممكن است احساس كند و در بدترين حالت راه رفتن حتي در مسافت‌هاي كوتاه براي بيمار مشكل مي‌شود و بيمار نمي‌تواند حتي نشستن‌هاي كوتاه مدت را تحمل كند بنابراين مداوم براي كاهش درد تغيير وضعيت مي‌دهد. وي بيان كرد: عوامل خطربيماري سندرم پيريفورميس عبارتند از داشتن سن بيش از 40 سال، زن بودن، سابقه آسيب به ناحيه لگن، باسن و يا ران،داشتن سابقه درد عصب سياتيك، بيرون زدن ديسك يا ساير مشكلات نخاعي، فعاليت‌هاي تكراري و شديد با استفاده از پايين بدن، داشتن اضافه وزن يا چاق بودن و يا حتي بسيار كم وزن بودن، داشتن اختلال آناتوميك در عضله پريفورميس.
دكتر مومن زاده مي‌گويد: تشخيص سندرم پيريفورميس بر اساس بررسي تاريخچه بيمار، يك معاينه فيزيكي و احتمالا تست‌هاي تشخيصي انجام مي‌شود. سندرم پيريفورميس اغلب از طريق فرآيند در شرايط ديگري كه ممكن است باعث ايجاد نشانه‌هاي بيمار شوند مانند فتق ديسك يا اختلال در عملكرد مفصلي سايكروليك، تشخيص داده مي‌شود. اين فوق تخصص دردشناسي و طب درد ادامه داد كه معاينه فيزيكي جهت تشخيص سندرم پيريفورميس شامل بررسي لگن و پاها مي‌باشد تا بيبنند آيا حركت موجب افزايش درد كمر يا درد اندام تحتاني (درد سياتيك) مي‌شود يا خير. به طور معمول، حركت لگن درد را تازه مي‌كند. معاينه نيز علل احتمالي درد ناشي از سياتيك، مانند آزمايش حساسيت موضعي و قدرت عضلاني را شناسايي كرده يا رد مي‌كند. وي افزود:تاريخچه پزشكي شامل بررسي عميق علائم بيمار مي‌باشد، از جمله اينكه چه موقعيت‌ها يا فعاليت‌هايي علائم را بهتر يا بدتر مي‌كنند، علائم چه مدت وجود دارند، آيا به تدريج يا پس از آسيب شروع مي‌شوند و چه درمان‌هايي مورد آزمايش قرار گرفته‌اند. اين تاريخچه همچنين شامل بررسي شرايطي مانند آرتروز است كه ممكن است در خانواده بيمار رايج باشد. دكتر مومن زاده مطرح كرد: اشعه ايكس و ساير مطالعات تصويربرداري و آزمايشات تشخيصي (مانند اشعه ايكس،ام آر‌اي و آزمايش‌هاي هدايت عصب) ستون فقرات مي‌توانند تشخيص دهند كه آيا عصب سياتيك در عضله پيريفورميس تحريك شده است يا خير، تا ساير شرايطي كه موجب بروز علائم مشابه با سندرم پيريفورميس مي‌شوند، حذف گردند. تزريق بي‌حسي با يا بدون استروئيد مي‌تواند به فهم اين مسئله كمك كند كه آيا عضله پيريفورميس منبع علائم است يا خير.اين فوق تخصص دردشناسي و طب درد مطرح كرد:برخي از ورزش‌هاي كششي براي پيريفورميس، همسترينگ و عضلات صاف‌كننده لگن ممكن است باعث كاهش علائم دردناك در امتداد عصب سياتيك شوند و دامنه حركت بيمار را بازگردانند كه عبارتند ازكشش‌هاي پيريفورميس و كشش‌هاي همسترينگ. وي گفت: از آنجايي كه اكثرا بروز درد شامل برخي از انواع التهاب مي‌باشد، داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي (NSAID) مانند ايبوپروفن يا ناپروكسين ممكن است باعث كاهش التهاب در ناحيه آسيب ديده در مبتلا يان به سندرم پيريفورميس شوند. دكتر مومن زاده عنوان كرد: براي درد شديد سياتيك ناشي از سندرم پيريفورميس، تزريق ممكن است بخشي از درمان باشد.بي‌حسي موضعي و كورتيكواستروئيدها ممكن است به طور مستقيم به عضله پيريفورميس تزريق شود تا به كاهش اسپاسم و درد كمك كند. هدف تزريق معمولا كاهش درد حاد به منظور پيشرفت در درمان طب فيزيكي است.
اين فوق تخصص دردشناسي و طب درد مطرح كرد: استفاده از تحريك الكتريكي به باسن با يك دستگاه تحريك عصبي الكتريكي از طريق پوست (TENS) يا محرك جريان مداخله‌اي (IFC) مي‌تواند به جلوگيري از درد و كاهش اسپاسم عضلاني مرتبط به سندرم پيريفورميس كمك كند. در موارد مداوم و ماندگار، عضله پيريفورميس ممكن است براي كاهش علائم بريده شود، اما اين كار به ندرت انجام مي‌شود.وي در پايان گفت: از آن جايي كه سندروم پيريفورميس معمولا در اثر ورزش يا حركتي مانند دويدن يا پرش به جلو ايجاد مي‌شود كه به طور مكرر بر عضله پيريفورميس فشار وارد مي‌كند، پيشگيري اغلب به فرم صحيح مرتبط است لذا بايد از دويدن يا تمرين روي تپه يا سطوح ناهموار اجتناب كنيد. قبل از فعاليت به طور صحيح گرم كنيد و به آرامي شدت فعاليت را افزايش مي‌يابد. هنگام دويدن، راه رفتن يا ورزش، وضعيت مناسبي داشته باشيد. اگر درد رخ دهد، فعاليت را متوقف كنيد و تا زماني كه درد برطرف شود، استراحت كنيد.
برچسب:
،
ادامه مطلب
بازدید:
